Zeer emotioneel bericht van de politie

Volgens veel mensen zijn politiemensen vaak alleen maar heel hard kan zijn en geen inlevingsvermogen heeft.




De politie heeft het soms heel zwaar. Niet per se met grote mensen maar juist met hele kleine/jonge kinderen. Zo heeft de politie Zutphen een bijzonder zwaar moment gehad bij een melding en heeft hier een gigantisch mooi op hun social media pagina een stuk geschreven. Wij hopen dat jullie even de tijd voor zullen nemen het het rustig gaan lezen.




“De melding die je nooit wilt krijgen.

Op een doordeweekse dag draai ik samen met mijn collega de vroege noodhulpdienst in Zutphen. Op een paar kleine meldingen na, hebben we nog niet veel te doen gehad.
We zitten aan het bureau om ons schriftelijk werk af te handelen, tot het moment dat we worden opgeroepen door de meldkamer.Soms kun je aan de stem van de centralist horen of er een spoedmelding volgt. Het aanroepen is dan namelijk iets dwingender en zakelijker. Dat is ook nu het geval.

ON33.01, wilt u gaan naar de XXstraat in Zutphen in verband met een reanimatie van een 4 maanden oude baby. De ambulance rijdt en de traumahelikopter is ook aanvliegend.

Nog voordat de centralist is uitgesproken zitten mijn collega en ik al in de dienstauto, onderweg naar het adres. Uiteraard rijden we met optische en geluidssignalen. Ook al is het adres hooguit 3 minuten rijden, het lijkt een eeuwigheid te duren.

Als we de straat inrijden, zien we de ambulance vanaf de andere kant de straat in komen rijden.
Gelukkig! Wij kunnen wel de eerste levensreddende handelingen doen, maar de ambulance medewerkers zijn de echte specialisten.

Ik spring uit de auto terwijl mijn collega de auto parkeert. De voordeur van de woning staat al open en ik ren naar binnen. Als ik de woonkamer binnenkom, zie ik een man staan. Hij heeft een heel klein baby’tje in zijn armen, zijn zoontje. Achter de man staat een huilende vrouw, de moeder van het jongetje.

Als de vader het jongetje op tafel legt, zie ik dat het jongetje helemaal blauw is en niet ademt. Ook heeft hij allemaal schuim om zijn mondje. Het valt me op dat moment op dat het een heel klein baby’tje is.
Ik leg een dekentje onder het jongetje en direct na mij komen de ambulance medewerkers binnen, gevolgd door mijn collega. Ook een tweede ambulance arriveert.

We beginnen met reanimeren en ondertussen worden zijn mondje en longetjes leeggezogen, zodat hij makkelijker kan ademen.

Via de portofoon hoor ik dat de traumahelikopter in de buurt gaat landen. Ik stuur mijn collega naar die plek om de trauma arts op te halen. Hij rijdt zo snel als hij kan met de dienstauto die kant op.

Echter besluiten de ambulance medewerkers dat we niet langer kunnen wachten op de trauma arts, maar zo snel mogelijk met het jongetje naar het ziekenhuis moeten.

Ik geef aan dat mijn collega terug moet komen zodat we de ambulance kunnen begeleiden naar het ziekenhuis. Dat betekent dat wij voor de ambulance uit gaan rijden, zodat de ambulance sneller bij het ziekenhuis kan zijn.

Mijn collega, een ervaren motorrijder, is gelukkig bekend met het begeleiden van ambulances en hierdoor zijn we supersnel bij het ziekenhuis in Zutphen.

De traumahelikopter is ondertussen geland op de parkeerplaats bij Be Quick.
De trauma arts wordt door collega’s opgehaald en samen rijden we naar het ziekenhuis.

Na ongeveer een half uur in het ziekenhuis gewacht te hebben, wordt er door de artsen besloten dat het jongetje met de traumahelikopter over moet worden gebracht naar het UMC Radboud in Nijmegen.

Het jongetje wordt in de ambulance gelegd en overgebracht naar de traumahelikopter. De traumahelikopter kan geen andere personen meenemen, dus zorgen wij ervoor dat de ouders zo snel mogelijk in Nijmegen komen. De situatie van het jongetje is dan nog steeds zorgwekkend.

Wij rijden met de ouders, met spoed naar Nijmegen. Ondertussen horen wij van de ouders dat het jongetje al langere tijd in het ziekenhuis heeft gelegen. Hij was veel te vroeg geboren en hij was net thuisgekomen uit het ziekenhuis. Vandaar dat hij voor zijn leeftijd nog erg klein was.

Ook horen we van de vader dat hij tot dan toe, totaal geen positieve ervaringen heeft met de politie. Hij was al een paar keer door ons aangehouden en vond ons altijd erg vervelend. Maar nu wij dit voor de ouders doen, kan de politie niet meer stuk bij hem.

Aangekomen in Nijmegen nemen we afscheid van de ouders en wensen ze veel sterkte toe.

We houden de dagen erna contact en horen dat het, mede door de snelle hulp, steeds beter gaat met het jongetje. Als ik een paar weken later langskom, is het jongetje weer thuis en gaat het, naar omstandigheden goed. Gelukkig!”

Dit bericht is afkomstig van de Facebookpagina van politie Zutphen

---

---